Ik besef beter dan wie ook dat we aan de late kant komen met deze review, maar eigenlijk hoef ik daar niet wakker van te liggen: als een Grote Naam een plaat uitbrengt op een Groot Label, dan putten de Grote Media zich uit in pogingen om toch maar de allereerste te zijn om die plaat besproken te hebben en het liefste nog wel voordat de plaat goed en wel op de markt is. Daarmee bewijzen ze dan allicht de firma een dienst, maar niet meteen de luisteraar en kandidaat-koper. Die is meer gebaat met een bespreking op het moment dat de hype een beetje overgewaaid is en dus voel ik me niet schuldig dat ik nu pas aan de beurt ben.

Ik heb de plaat intussen zo’n vijftig keer beluisterd en heb me dus meer dan een beetje kunnen inleven in de vertolkingen die Bettye LaVette hier uit de strot schudt. Ik geloof niet dat deze Très Grande Dame in staat is een slechte plaat te maken, vroeger niet en tegenwoordig al helemaal niet meer. Laat haar de routebeschrijvingen van Michelin inzingen en nog zal ze er soul in stoppen. Op deze plaat is het niet anders: klassiekers uit het Britse repertoire krijgen letterlijk stuk voor stuk een nieuw leven, soms zelfs in zodanige mate dat je, vijftiger als ik ben en die dus opgegroeid is met deze songs, bij momenten flink moet gaan luisteren om de songs te herkennen. Van Pink Floyd tot The Moody Blues, Van Derek & the Dominoes tot The Who, met daarbovenop The Beatles, The Stones en Elton John, dit is een waar festijn voor het oor. Je hoort songs, die je van onder tot boven van buiten kent, toch nog een gedaante krijgen, die je er niet in vermoed had. Om zo’n prestatie van Olympisch niveau neer te zetten, moet je van zeer goede komaf zijn. Bettye LaVette is van ZEER goede komaf en eigenlijk kan ik kort zijn: als u dit jaar maar één cd denkt aan te schaffen, dan moet u niet ver gaan zoeken.

U kan ze ook cadeau doen aan wie u lief is, aan wie niet veel met muziek bezig is, aan wie u wil uitleggen wat “soul” betekent, aan jongeren, die dan later de originelen  kunnen ontdekken…dit is namelijk een plaat voor alle seizoenen en voor zeer vele decennia. Let wel, het is zeker geen easy listening muziek. Maar de plaat laat wel duidelijk horen waartoe een zangeres op het toppunt van haar kunnen, zoal in staat is. Tenminste…als ze Bettye LaVette heet. Ik zal zelden deze term gebruiken, maar dit plaatje is werkelijk een “must have”, punt uit! (Dani)